این کهکشان، کهکشانی است مارپیچی و متناهی که بخشی از گروه کهکشان‌های همجوار می‌باشد. این کهکشان یکی از میلیاردها کهکشان، در جهان قابل مشاهده است.
نام آن ترجمه کلمهٔ لاتین via lacetea است که دلیل این نام‌گذاری دیده شدن نوارهٔ کم‌رنگی از نور تشکیل شده توسط ستاره‌های وابسته به کهکشان است که از زمین این‌گونه دیده می‌شود. برخی منابع به طور قاطع راجع به این موضوع اعلام نظر کرده‌اند که عبارت راه شیری منحصرا اشاره به نواره نوری دارد که خود کهکشان در شب تولید می‌کند، در حالی که نام کهکشان راه شیری باید برای اشاره به خود کهکشان هم به‌کار رود. با این حال، معلوم نیست گستردگی این قرار داد چگونه است، و عبارت راه شیری به طور مداوم در هر دو مفهوم استفاده می‌شود.
کهکشان راه شیری، از روی زمین که در یکی از شاخه‌های بازوهای مارپیچی کهکشان قرار دارد هم‌چون نواری مه‌آلود و سفید و روشن در بالای آسمان در سراسر فلک به نظر می‌رسد.
 تصویری از کهکشان راه شیری که در نور فروسرخ گرفته شده |
|
| اطلاعات رصدشده | |
|---|---|
| نوع | کهکشان مارپیچی میله دارSBbc |
| قطر | ۱۰۰٬۰۰۰ سال نوری |
| ضخامت | ۱۰۰۰ سال نوری |
| قدیمی ترین ستاره شناخته شده | ۱۳٫۲ میلیارد سال |
آیا در پایان سال ۲۰۱۲ زمین سه روز کامل در تاریکی فرو خواهد رفت؟
همه شما که این مطلب را می‌خوانید حتما چند باری با موضوعات شبه علم مواجه شده‌اید. در شهریور ماه مریخ به اندازه ماه کامل در آسمان ظاهر می‌شود، بشقاب‌های پرنده‌ای که از سوی تمدن‌های دیگر به ما سر می‌زنند و گاهی تعدادی را می‌دزدند، یک شرکت نوشابه‌سازی تبلیغ خود را روی ماه می‌اندازد، طالع‌بینان با بررسی وضعیت ستاره‌ها و تاثیر آنها زندگی شما را پیش‌بینی می‌کنند، جهان در سال ۲۰۱۲ طبق پیش‌بینی مایاها و به دلیل وضعیت قرارگرفتن زمین در آسمان و تغییر قطبین مغناطیسی‌اش به پایان می‌رسد و ده‌ها مورد دیگر.
| لاکهید مارتین اف-۳۵ لایتنینگ ۲ | |
|---|---|
 | |
| یک اف-۳۵سی لایتنینگ ۲ با نشان سی‌اف۱ در حال انجام یک پرواز آزمایشی بر روی خلیج چساپیک | |
| نوع هواپیما | چندمنظوره-رادارگریز |
| کشور سازنده | آمریکا، بریتانیا |
| شرکت سازنده | لاکهید مارتین، آمریکا نورثروپ گرومن، آمریکا بی‌ای‌ئی سیستمز، بریتانیا |
| نخستین پرواز | ۱۵ دسامبر ۲۰۰۶ |
| تاریخ رونمایی | ۲۰۱۱ |
| وضعیت کنونی | تحت توسعه و تولید |
| آغاز ساخت | ۲۰۰۳ تا حال |
| تعداد ساخته‌شده | ۱۳ فروند آزمایشی و ۱۵ فروند تولید با سرعت پایین |
| هزینهٔ پروژه | ۸۳ میلیون دلار |
| توسعه یافتهٔ | لاکهید مارتین ایکس-۳۵ |
عملیات ناسا در ۱ اکتبر ۱۹۵۸ با جذب ۸۰۰۰ کارمند، بودجهٔ سالانه ۱۰۰ میلیون دلار، ۳ آزمایشگاه پژوهشی عمده و دو امکان تست کوچک آغاز شد 
ایرباس (به انگلیسی: Airbus) شرکت هواپیماسازی اروپایی و سازنده بزرگترین هواپیمای جت مسافربری جهان است. دفتر مرکزی این شرکت در شهر تولوز در کشور فرانسه واقع و فعالیت‌های شرکت در سراسر اروپا گسترده است.
ایرباس بزرگترین شرکت هواپیماسازی دنیا است و تقریباً نیمی از هواپیماهای مسافربری و غیرنظامی جهان را تولید می‌کند.
در تمام ومسایل حركتی اطلاع از موقعیت و زاویه جسم و سرعت زاویه ای آن امری ضروری است، چرا كه بدون اطلاع از وضعیت جسم، كنترل آن به سمت هدف غیر ممكن بوده و امری محال به نظر می رسد. به دست آوردن این اطلاعات از روی زمین برای اجسامی مانند موشک یا ماهواره و یا گوشی های تلفن همراه، كاری بسیار پیچیده و در بعضی موارد غیر ممكن است؛ به عنوان مثال اگر مسیر موشک را در مدت زمان معین نتوانیم کنترل کنیم، موشک از مسیر خارج شده و ما را به هدف نخواهد رساند.
كلمه ژیروسكوپ از دو كلمه Gyro به معنای دوران و Scope به معنای نشان دادن تشكیل شده است؛ بنابراین به این وسیله می توان دوران نما نیز گفت كه وظیفه خود یعنی نمایش دوران را بیان می كند.
| سایوز Союз | |
 فضاپیمای سایوز تی‌ام‌ای-۷ در مدار زمین | |
| ویژگی‌ها | |
| سازنده | روسیه شرکت اس‌پی کارالیوف و صنایع فضایی انرگیا |
| کارکرد | انتقال فضانوردان بین زمین و ایستگاههای فضایی سالیوت، آلماز، و ایستگاه فضایی بین‌المللی |
| سرنشین | سه نفر |
| اندازه | |
| درازا | ۷٫۴۸ متر |
| قطر | ۲٫۷۲ متر |
| مشخصات مداری | |
| پایداری | می‌تواند تا ۶ ماه به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل بماند. |
| اوج |
۴۶۰ کیلومتر[(متغیر بسته به ماموریت) |
| حضیض | ۲۰۲ کیلومتر |
فضاپیمای سایوز (به روسی: Союз) پرکارترین، پراستفاده‌ترین و پرعمرترین فضاپیمای سرنشین‌دار جهان است. این فضاپیما در اوایل دهه شصت میلادی زیر نظر سرگئی کارالیوف ابتدا به منظور سفر انسان به ماه طراحی شد. پس از پایان مسابقه فضایی برای رسیدن به ماه، سایوز برای حمل فضانوردان شوروی سابق و سایر کشورها به ایستگاههای فضایی سالیوت و آلماز بکار رفت. در سال ۱۹۷۵ میلادی در طی پروژه آزمایشی آپولو-سایوز نقش مهمی بازی کرد، و پس از آن وسیله اصلی برای رفت و آمد به ایستگاه فضایی میر بود. امروزه، گونه‌های جدید فضاپیمای سایوز برای فرستادن فضانوردان به مدار زمین و ایستگاه فضایی بین‌المللی بکار می‌روند. در آینده از سایوز برای سفر به ماه استفاده خواهد شد.
...
.
کاوشگر-1
جمهوری اسلامی ایران با پرتاب ازمایشی ماهواره سفیر-1 در تاریخ 17 اوت 2008 اولین قدم ها را برای پرتاپ ماهواره به فضا برداشت. در این تاریخ ایران اولین سفیر را که فاقد محموله بود به فضا پرتاب کرد. در همان روز رضا تقیزاده رئیس سارمان هوا و فضای جمهوری اسلامی در گفتگو با صدا و سیما خبر پرتاب موفقیت امیزه ماهواره بر سفیر به فضا را مخابره کرد و اعلام کرد که سفیر موفق شده است ماهواره ای ساختگی در 650 کیلومتری از زمین و در مدار لئو قرار دهد.
هر چند که طبق روال معمول کشورهای غربی و در راس انها امریکا اعلام کردند که این ازمایش موفقیت امیز نبوده و ایران به انچه میخواسته است نرسیده است.این اظهارات با پاسخ محکم طرف ایرانی مبنی برا پرتاب ماهواره امید ظرف شش ماه کمتر پاسخ داده شد.
....
موشک نوواتار(Novataro)موسوم بهKS-172AAM-L(نام ديگر:R-172) موشک هوا به هواي بسيار دور برد در دفتر طراحي Novatar توسعا يافته و توليد شده است.اين موشک تنها جهت نصب بر روي هواپيماهايSu-37"Su-35 و MiG- 31 طراحي شده است.هر چند گزارش هايي مبني بر استفاده از اين موشک دوربرد بر روي آواکس هاي A-50 نيز منتشر شده است.هدف اصلي از طراحي اين موشک،جلوگيري از پرواز آواکس و ساير پرنده هاي پيش اخطار بود.هر چند که به راحتي مي توانست به عنوان سيستم ABM نيز به کار رود که افشاي اين موضوع باعث تيره تر شدن ربابط با ايالات متحده مي گشت. زيرا دو طرف اتحاد شوروي سابق و ايالات متحده،پيمانABM يا منع توليد موشک هاي ضد باليستيک را امضا کرده بودند تا بدين وسيله از گسترش بي حد و حساب موشک هاي اس اس به نوعي جلوگيري شود.
اولين تست موفق اين نوع از موشك ها در جنگ جهاني دوم و توسط نيروي دريايي المان(زير دريايي U-boats) انجام گرفت.اين زير دريايي دو سكوي پرتاب داشت.در اين مدل و ديگر موشك هاي بالستيك شليك شونده از زير دريايي(SLBM),نياز به حضور زير دريايي در سطح اب بود.اما بعد از جنگ جهاني دوم سيستم هاي پرتاب به سرعت پيشرفت كرده و براي پرتاب موشك از زير اب تطبيق داده شدند.در سپتامبر سال 1955 اتحاد جماهير شوروي اولين كشوري بود كه موشك بالستيك را از زير دريايي پرتاب كرد.
همه ماجرا از زمانی شروع شد که موشکهای اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در کوبا لو رفت و چنان ولوله ای سراسر امریکا را فرا گرفت که ارتش ایالات متحده آمریکا تصمیم گرفت تا سامانه ای را طراحی کند تا بوسیله آن مختصات و جزئیات نقطه به نقطه کره خاکی را در اختیار داشته باشد. لذا این سامانه به سفارش وزارت دفاع ایالات متحده با نام (Global Positioning System) و یا همان GPS معروف تولید و در مدار قرار گرفت.
|
| ||
|
| ||
|
هواپیمای اف-16 فایتینگ فالکون، ساخت شرکت جنرال داینامیکز، جنگنده ای در کلاس کوچک و چند مأموریته می باشد که نخستین پرواز خود را با اولین نمونه خود در سال 1976 به انجام رساند. این هواپیما توانایی حمله به صورت هوا به هوا علیه هواپیماهای دشمن و هوا به زمین علیه تجهیزات زمینی برای مثال تانک ها و زره پوش های دشمن را به طور کامل و بهینه داراست.
براي اولين بار ميدان مغناطيسي يك ستاره نوتروني به شكل مستقيم تعيين شد
با استفاده از رصدخانه پرتو X آزانس فضايي اروپا موسوم به XMM-Newton ، اخترشناسان اروپايي موفق شدند براي اولين بار و بدون واسطه ميدان مغناطيسي يك ستاره نوتروني را مورد سنجش قرار دهند و ديد دقيق تري نسبت به اين موجودات راز آلود كيهان به دست آورند.
ستاره هاي نوتروني اجرامي بسيار چگالند . اين ستاره ها با جرمي معادل خورشيد در كره اي به قطر 20 تا 30 كيلومتر فشرده مي شوند و جرمي با چگالي بسيار بالا را توليد مي كنند. ستاره هاي نوتروني حاصل انفجارهاي ابرنواختري است. پس از آنكه لايه هاي ستاره در اثر انفجاري مهيب در فضا پراكنده شد بقاياي ستاره اصلي به شكل قلبي چگال باقي مي ماند و ستاره نوتروني را تشكيل مي دهد ستاره اي كه با آهنگي غيرقابل تصور به دور خود مي چرخد.
اين گونه اجرام اگرچه خانواده اي آشنا ازاجرام كيهاني به حساب مي ايند اما به شكل فردي و تك تك اطلاع اندكي از آنها در دست داريم.اين اجرام در هنگام تولد دماي بسيار بالايي دارند و تابش قوي از خود ساطع مي كنند اما پس از گذشت زمان با سرعت حرارات خود را از دست مي دهند و به همين دليل تابشهاي قوي خود نظير تابش در محدوده پرتو X را از دست داده و در طول موجهاي راديويي به تابش مي پردازند و به همين دليل است كه براي بررسي آنها بايد از اين طول موجها استفاده كرد. تنها تعداد اندكي از اين اجرام تابشهايي در طول موج X نشان مي دهند.
يكي از اين موارد ستاره اي نوتروني موسوم به 1 E1207.4-5209 است كه در خلال طولاني ترين عكسبرداري رصدخانه XMM-Newton كه 72 ساعت به طول انجاميد آشكار شد.با كمك اين تصوير برداري اخترشناسان اروپايي موفق شدند براي اولين بار به طور مستقيم به اندازه گيري ميدان مغناطيسي اين ستاره بپردازند اين در حاليست كه پيش از اين تنها با كمك روشهاي غير مستقيم نظير استفاده از نظريات شكل گيري ستاره هاي پرجرم و يا بررسي آهنگ كاهش دوران ستاره نوتروني (كه با كمك بررسي داده هاي راديويي امكان پذير مي شد) اين ميدان مغناطيسي مورد محاسبه قرار مي گرفت . اما اين بار اخترشناسان توانستند با رصد تابش پرتو X يك ستاره نوتروني اين ميدان را مستقيما ندازه گيري كنند تابش پرتو X پيش از آنكه در فضا منتشر شود از درون ميدان مغناطيسي ستاره نوتروني عبور مي كند و اين ميدان اثر انگشت خود را بر روي اين پرتو باقي مي گذارد. با بررسي پرتوهاي دريافت شده مي توان ميدان را شناسايي كرد . اما نكته هيجان انگيز در خصوص اين ستاره نوتروني جاي ديگري بود ميدان مغناطيسي كه به روش مستقيم مورد اندازه گيري قرار گرفت 30 برابر ضعيف تر از ميداني بود كه روشهاي غير مستقيم اعلام مي كرد ند و اين پرسشي تاز ه را مطرح مي كرد منشا اين اختلاف چيست.
در مدلهاي رايج اندازه گيري ميدان مغناطيسي ستاره هاي نوتروني فرض مي شود كه كاهش سرعت ستاره تنها در اثر ميدان مغناطيسي ستاره و واكنش ان با محيط اطراف است د حاليكه به نظر مي رسد، حداقل در مورد 1 E1207.4-5209 عامل ديگري نيز در كاهش سرعت ستاره نقش ايفا مي كند و آن قرصي از بقاياي انفجار ابرنواختري است كه در اطراف ستاره نوتروني باقي مانده است.
حال اين سوال مطرح اسن كه آيا اين مورد تنها يك استثنا و گونه جديدي از ستاره هاي نوتروني است و يا نمونه اي عمومي از اين خانواده از اجرام آسماني است. بررسيهاي بعدي بايد پاسخگوي اين سوال باشد
پیشرفتهای بوجود آمده در تکنولوژی مواد، روشهای طراحی و آزمون‌های بعد از ساخت موجب گردیده که در کیفیت و کارائی ترمزهای هواپیماهای جت امروزی بطور چشمگیری بهبود حاصل شود و بدون اینکه فضای بیشتری را اشغال کند دارای اوزون کمتری نسبت به ترمزهای قدیمی باشد. بکارگیری مواد مرکب و فلزاتی که نسبت استحکام به وزن آنها بالاست و نیز استفاده از تحلیل‌های پیچیده کامپیوتری از جمله عوامل کلیدی این پیشرفتها بحساب می‌آید. بهبود کیفی در کارائی ترمزها در آینده با استفاده از مواد پیشرفته عایق‌دار یا دافع گرما، سازه‌های کامپوزیتی، سیستم‌های کامل کننده متناوب و سیستم کنترل گرمائی پیشرفته صورت خواهد گرفت. سیستم‌های ترمز هواپیمای امروزی از انواع اولیه که در آن برای بحرکت آوردن هواپیما بر روی باند از چرخهای اتومبیل و برای کند کردن سرعت آن از پایه‌های کمک‌دار دم هواپیما استفاده می‌شد، بمراتب پیشی گرفته است. چرخها و ترمزهای جدید به هم وابسته‌اند و در ساخت آنها از روشهای پیشرفته مهندسی استفاده شده و نمونه‌های چندگانه‌‌ای از پیشرفت تکنولوژی مواد را به نمایش درآورده است.
زنيت امروزه يكي از پرتابگرهای تجاری مطرح دنيا به حساب
ميآ يد
. توسعه اين پرتابگر سنگين در ابتدا با هدف حمل محموله هاینظامي و سری صورت گرفت، ا ما با فروپاشي شوروی، زنيت به جمع
پرتابگرهای تجاری پيوست
. اين پرتابگر در روسيه و اوكراين توليد وپرتاب آن زير نظر يك كنسرسيوم بين ا لمللي اداره مي شود
. زنيت دارایدو نوع دومرحله ا ی و سه مرحله اى است كه از اولي بيشتر در پرتاب های
مدار پايين و از دومي برای پرتاب به مدار زمين ثابت استفاده مي شود
.نوع سه مرحله ا ی آن در پرتاب های درياپايه كنسرسيوم سي لانچ مورد
استفاده قرار مي گيرد
.معمولا از این نوع موشک ها برای پدافند زمینی در برابر حمله هواپیماهای دشمن استفاده می شود . طراحی آیرودینامیکی این نوع موشک ها بستگی به برد آنها دارد که این برد از چند کیلو متر تا چند صد کیلو متر می تواند باشد . معمولا برای برد های کوتاه از موشک های یک مرحله ای با موتور سوخت جامد یا مایع استفاده می شود و همچنین به منظور به منظور کاهش وزن در برد های بلند از سیستم های چند مرحله ای استفاده می کنند . اثبات شده است که موتور های رم جت و سایر موتور های مکنده هوا از نظر اقتصادی و از دیدگاه وزنی با صرفه تر می باشد . همچنین یکی از معایب استفاده از موتور رم جت این است که برای استارت این موتور ها نیازمند به یک موتور کمکی قوی دارد . سیستم هدایت این نوع موشک ها نیز متنوع است . برای برد های کوتاه سیستم هدایت با اشعه راداری و یا حتی ملدون قرمز دقت بالایی را برای انجام ماموریت موشک ها به همراه دارد .
برای برد های بلند از سیستم های هدایتی هدف یاب و یا ترمینال استفاده می کنند که باعث از بین بردن موثر هدف با دقت زیادی می شود . برای انجام ماموریت در برابر هدف های سریعی که در ارتفاع پایین پرواز می کنند قابلیت مانور مورد نیاز برای این کلاس از موشک ها می بایست در رنج بالایی باشد . عموما این نوع موشک ها بطور عمودی پرتاپ و یا از یک ارتفاع بلند برای حداکثر تاثیر تخریب پرتاب می گردند .
جديد ترين عضو گروه پدافندي:
جديدترين عضو گروه موشك هاي پدافندي ايران موشكTor-M ميباشد .ايران در سال 2006 يك محموله 29 تايي از اين موشك را از روسيه تحويل گرفت.
ليستي از موشك هاي پدافند ايراني:
● SA-10
● SA-5
● SA-2 / HQ-2J
● SA-6
● SA-15
● I HAWK
● Rapier
● Tigercat
● SA-16
● SA-7
● HQ-7 / FM-80
● Stinger
مراحل پرتاب و قراردهي ماهواره در مدار
1- مرحله‌بندي پرتاب‌کننده
راکت‌هاي مورد استفاده براي مأموريت‌هاي فضايي به طور معمول از چند مرحله يکي بر بالاي ديگري تشکيل مي‌شوند. هر مرحله يک سامانه‌ي پيشران با سيستم کنترل مجزاست که پس از پايان يافتن سوزش از مراحل بعدي و بار جدا ميشود. مزيت اين مرحله‌بندي از اين حقيقت سرچشمه مي‌گيرد که پس از جدايش يک مرحله‌ي سوخته، سامانه سبکتر شده و بنابراين آسان‌تر تا سرعت بالاتري شتاب مي‌گيرد. مزيت ديگر اين است که اين کار امکان طراحي بهينه‌ي موتور براي کار در شرايط جوي ويژه‌اي که موتور در آن کار مي‌کند را به‌دست مي‌دهد.
تعداد مراحل يک پرتاب‌کننده به مسير آن، تعداد و نوع مانورها و محتواي انرژي پيشران آن و عوامل ديگر بستگي دارد و مي‌تواند به شش مرحله برسد. مرحله‌ي نخست که مرحله‌ي تقويت‌کننده نيز ناميده ميشود از همه بزرگ‌تر بوده، رانش و ضربه‌ي کل بزرگ‌تري لازم دارد. مرحله‌ي پاياني که به طور معمول کوچک‌تر بوده و اغلب سوخت جامد دارد، بار را حمل مي‌کند. بسياري از پرتاب‌کننده‌ها، از دو تا شش راکت پيراموني يا تقويت‌کننده با سوخت جامد يا مايع دارند که با هم مرحله‌ي نخست مکمل، به دور مرحله ي نخست اصلي را تشکيل مي‌دهند. آنها به طور معمول با مرحله‌ي نخست شروع به کار کرده و پيش از پايان کار آن از سامانه جدا مي‌شوند.
۲- مدارها
مدارهاي ماهواره‌ها بيشتر بيضوي و گاه دايروي هستند. اگرچه تعاريف انواع مدارها ممكن است در منابع مختلف تفاوت‌هايي داشته باشد،در بيشتر منابع مدارهاي پايين (LEO (Low Earth Orbit)) را مدارهاي با ارتفاع کمتر از 500 و حتي تا 1500 کيلومتر تعريف مي‌كنند. ارتفاع مدار بايد بيرون از جو باشد تا كمترين انرژي صرف غلبه بر نيروي پسا که باعث كاهش سرعت و در نتيجه نزديکتر شدن ماهواره به زمين ميشود، گردد. از سوي ديگر پرتوهاي به‌دام افتاده در کمربند ون‌آلن (Van Allen belts) و اثرات نامناسب آنها بر تجهيزات حساس ماهواره نيز انتخاب مدارهاي پايين را الزامي مي‌کند.
مدار قطبي، مدار پاييني است (در حدود ارتفاع 850 کيلومتر) که از دو قطب زمين مي‌گذرد. مدار قطبي با چرخش زمين درون آن، در فضا ثابت مي‌ماند، در نتيجه ماهواره‌ي درون اين مدار پوشش بيشتري از زمين دارد، به همين دليل از اين مدار بيشتر براي نقشه‌برداري و تصويربرداري استفاده ميشود.
مدار زمين آهنگ (geosynchronous orbit) ، مداري است که ماهواره درون آن همواره در يک موقعيت زميني جاي دارد. اين مدار بيشتر براي ماهواره‌هاي با كاربري ارتباطي و پيش‌بيني هوا استفاده ميشود. به دليل ارتفاع بسيار زياد اين مدار از زمين و در نتيجه نياز به انرژي فراوان براي پرتاب مستقيم ماهواره به آن، از مدارهاي پاركينگ يا استراحت در فرايند پرتاب استفاده ميشود. اين مدارهاي موقت مدارهاي زمين- آهنگ انتقالي خوانده مي‌شوند. ماهواره‌هاي مخابراتي ابتدا به مدار پايين پرتاب مي‌شوند تا براي پرتاب به مدار هدف از سرعت مداري در مدار پاركينگ نيز استفاده شود. سپس موتورهايشان روشن شده، نيروي موتورها همراه با سرعت اوليه‌ي مدار پاركينگ، آنها را به مدار زمين آهنگ انتقالي مي‌برد. ماهواره‌ها پس از رسيدن به دورترين نقطه‌ي اين مدار تغيير مسير داده، وارد مدار دايره شکل زمين مي‌شوند. مدارهاي ميان مدارهاي پايين و مدارهاي زمين آهنگ، مدارهاي مياني (Mid-earth orbits) ناميده مي شوند که گاه براي ماهواره هاي مخابراتي با مصارف ويژه کاربرد دارند.
انحراف (Inclination) ، زاويه‌ي ميان صفحه‌ي استوايي و مسير است. مدار استوايي انحراف صفر و مدار قطبي انحراف 90 درجه دارد. چون چرخش زمين به دور خود، سرعت اوليه‌اي به سامانه مي‌دهد، و اين سرعت در مناطق نزديکتر به استوا بيشتر است، پرتاب از استوا به سوي شرق بيشترين بار را مي‌تواند داشته باشد.
سرعت مداري، سرعت لازم براي تعادل با گرانش است، براي مداري در ارتفاع 240 کيلومتر، اين سرعت حدود 27360 کيلومتر بر ساعت است، هرچه ارتفاع مدار کمتر باشد، سرعت لازم بيشتر است.
۳- ماهواره‌ها
ماهواره‌ها از ديد وزني به سه دسته‌ي بزرگ با جرم بيش از 1000 کيلوگرم، متوسط با وزن ميان 500 تا 1000 کيلوگرم و کوچک با وزن ميان 100 تا 500 کيلوگرم تقسيم مي‌شوند. بخش بزرگي از ماهواره‌ها، مخابراتي (ارتباطي) هستند که بيشتر در مدارهاي زمين آهنگ با ارتفاع 35786 کيلومتر جاي مي‌گيرند و وزني از 1000 تا بيش از 4000 کيلوگرم دارند. گاه ماهواره‌هاي مخابراتي در مدارهاي پايين نيز قرار داده مي‌شوند. در سال‌هاي اخير استفاده از مدارهاي پايين با ارتفاع حدود 1000 کيلومتر به خاطر فراهم آوردن پوشش جهاني براي کاربران مخابراتي شخصي و متحرک افزايش يافته است.
ماهواره‌هاي هواشناسي در مدارهاي مختلف از مدارهاي پايين تا مدارهاي زمين آهنگ جاي مي‌گيرند. ماهواره‌هاي نظامي و جاسوسي داراي مداري پايين با انحراف بالا هستند تا سطح بيشتري از زمين را تحت پوشش قرار دهند.
4- پايگاه پرتاب
موقعيت جغرافيايي پايگاه پرتاب، به طور موثري کارايي فرآيند پرتاب را تعيين مي کند. براي مدارهاي پايين و زمين آهنگ، استفاده ي بيشينه از نرخ گردش زمين براي بدست آوردن سرعت مداري لازم به سوي شرق، اهميت ويژه اي دارد. در نتيجه يک پرتاب به سوي شرق با گراي (Azimuth) 90 درجه، بيشترين بازده را دارد. چون پايگاه پرتاب بايد در صفحه ي مداري هدف قرار داشته باشد، عرض جغرافيايي پايگاه، انحراف کمينه اي را که مي توان بدون استفاده از مانور در مسير صعود بدست آورد، تعيين مي کند. چون مدارهاي زمين آهنگ ( به طور اسمي) داراي انحراف صفر هستند، هرچه پايگاه نزديک به استوا باشد، کارايي بيشتري دارد.
فرايندهاي مرکز پرتاب، شامل پردازش محموله و به هم بستن اجزا است. پردازش محموله شامل بازبيني و بررسي محموله و تجهيزات کنترل بر روي زمين، نصب سخت افزارهايي چون باطري ها و سيستم هاي مورد نياز، بررسي فشار و نشتي گاز و آزمون هاي مختلف است. عمليات مجتمع سازي در مرکز پرتاب دربردارنده ي به هم بستن مراحل موشک، آزمون گردشي (spin tests) ، پرکردن مخازن، قراردهي محموله در موشک و آزمون پيش از پرتاب همه ي سامانه ها ( آزمون مجتمع شده) است. نحوه ي بستن محموله به موشک براي سامانه هاي پرتاب مختلف، متفاوت است. روش مرسوم، به هم بستن عمودي است که نخست موشک قائم شده و سپس محوله روي آن نصب مي شود. براي اين کار از برج هاي مختلف استفاده مي کنند که طبقات مختلفي براي قراردهي و بازديد مراحل موشک و محموله به کار مي روند. يک نحوه ي ديگر، به هم بستن افقي موشک بر روي زمين و سپس قائم کردن آن است.
موسسه رها